درخت مظهر زندگی و درختکاری احترام به زندگی
است. در باورهای دینی، ملی و تاریخی ما ایرانیان کاشتن درخت و احترام به طبیعت از
ارزشهای والا و اعمال نیک به شمار می آیند.
درخت در کلام معصومین(ع)
قال رسول الله صلى الله علیه وآله :
" مَن نَصَبَ شَجَرَةً و صَبَرَ عَلى حِفظِها والِقیامِ عَلَیها حَتّى تُثمِرَ کانَ لَهُ فی کُلِّ شَىءٍ یصابُ مِن ثَمَرِها صَدَقَةٌ عِندَاللَّهِ (میزان الحکمه، ح 9143)
هر کس درختى بکارد و در نگهدارى آن بکوشد تا میوه دهد، در برابر هر چه از آن میوه به دست آید، پاداشى نزد خدا خواهد داشت."
امام صادق علیه السلام:
" اِزرَعُوا و اغرِسُوا
وَاللهِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً اَجَلَّ ولا أطیبَ مِنهُ (بحارالأنوار، ج 103،
ص 68)
کشت کنید و درخت بنشانید؛
به خدا قسم آدمیان کارى برتر و پاک تر از این نکرده اند."
چنان که سعدی شاعر بزرگ ایرانی نیز می گوید:
برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتری است معرفت کردگار
درخت نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه انسانها و صفا و پاکی طبیعت می باشد.
روز درخت کاری بهانهای است تا با کاشت درخت، این نماد زیبا و با شکوه طبیعت ، قدمی برای سرسبزی و آبادانی روستا و زادگاه خود برداشته و آن سرسبزی و طراوت گذشته را که شاهد باغها و درختان در منازل بودیم را دوباره احیاء کنیم. همان گونه که می دانیم حیات منابع آبی و درختان و ما انسان ها به هم وابسته است و درختان به عنوان میراثی ارزشمند به همه انسان ها تعلق دارند. روز ۱۵ اسفند در کشور عزیزمان هر ساله به عنوان روز درخت کاری نام نهاده شده است .
از این رو، انشاالله هیئت مذهبی - فرهنگی قمربنی هاشم (ع) در روز 15 اسفند ماه با همکاری و همیاری شورای محترم اسلامی و دهیاری محترم و مردم عزیز روستا اقدام به درختکاری خواهد نمود و از همه ی عزیزان نیز دعوت می نمائیم با کاشت حداقل یک درخت در سرسبزی و آبادانی روستا و محل زندگی خود مشارکت نمایند. و همچنین همه ی ما در مراقبت از درختان نیز توجه ویژه ای داشته باشیم.
به دست خود درختی می نشانم
به پایش جوی آبی می کشانم
کمی تخم چمن بر روی خاکش
برای یادگاری می فشانم
درختم کم کم آرد بر گ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آنجا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه زاری
به تابستان که گرما رو نماید
درختم چتر خود را می گشاید
خنک می سازد آنجا را ز سایه
دل هر رهگذر را می رباید
به پایش خسته ای بی حال و بی تاب
میان روز گرمی می رود خواب
شود بیدار و گوید : ای که اینجا
درختی کاشتی روح تو شاداب